Drodzy rodzice - przykładowe propozycje zabaw dla dzieci rozwijające zmysł dotyku, wzroku i słuchu.

INFORMACJA O SPOSOBIE I TRYBIE REALIZACJI ZADAŃ PRZEDSZKOLA NR 3 IM. KRASNLA HAŁABAŁY W RAWICZU

 W OKRESIE CZASOWEGO OGRANICZENIA  JEGO  FUNKCJONOWANIA

 

1. Nauczyciele  realizując naukę na odległość zamieszczają  scenariusze zajęć i  materiały dydaktyczne za pośrednictwem ustalonych wcześniej z rodzicami komunikatorów    elektronicznych na każdy dzień dla poszczególnych grup wiekowych.
2. Kontakt mailowy z dyrektorem jest możliwy  pod adresem : przedszkole3@rawicz.eu  oraz telefoniczny 519-518-568 lub 65 546 20 33
3.  Nauczyciele specjaliści, realizując naukę na odległość, zobowiązani są do dostosowania sposobów oraz metod pracy do potrzeb i możliwości dzieci, w tym wynikających z realizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej  i  indywidualnych programów edukacyjno-terapeutycznych.

PROPOZYCJE ZABAW DLA WSZYSTKICH DZIECI

1. Zabawy rozwijające zmysł dotyku.

Zmysł dotyku odgrywa niezwykle istotną rolę w rozwoju dziecka. Dzięki dotykowi maluch poznaje świat, swoje najbliższe otoczenie oraz możliwości swojego ciała. Zaproponowane poniżej proste zabawy dostarczą dzieciom niezwykłych doznań dotykowych, emocji radości, ciekawości, śmiechu i dumy gdy wykonają zadanie.

1. Rolkowe memo dotykowe.

Do wykonania memo dotykowego wykorzystujemy rolki po papierze. Aby zróżnicować je pod względem fakturowym i strukturalnym, wszystkie oklejamy różnymi w dotyku materiałami, po dwie rolki oklejamy np. ryżem, wełną, folią spożywczą, folią bąbelkową, szorstkim papierem, grochem, kaszą, materiałem pluszowym, gumkami recepturkami, paseczkami piankowymi itd. Przed rozpoczęciem zabawy rozsypujemy rolki na dywanie i omawiamy z dziećmi różnice pod względem dotyku. Wyszukujemy wspólnie z dziećmi materiały, które są śliskie, chropowate, gładkie, szorstkie, a które miękkie, twarde, błyszczące, matowe, itp. Następnie zawiązujemy dziecku oczy, a ono wyszukuje po dwie takie same rolki.

2.Sensoryczne pudełko.

Sensoryczne pudełko jest średniej wielkości, wykonamy je samodzielnie z tektury, bądź wykorzystujemy pudełko od butów lub też gotowe plastikowe. Do pudełka wrzucamy różne produkty wybrane przez dziecko lub siebie np.: ryż, makaron, kasza, płatki kukurydziane, piasek, nasiona lub woda, (można wymieszać wszystko lub urozmaicać dziecku zabawę zmieniając zawartość pudelka). Następnie umieszczamy w środku kilka drobnych, znanych czy lubianych przez dziecko przedmiotów, zróżnicowanych kształtem, wielkością i strukturą np. łyżeczka, małe nożyczki, gumka do mazania, klocek, muszla, sznurówka itd. Zabawa polega na zanurzaniu dłoni i/lub stóp w pojemniku i znajdowaniu w nim przedmiotów.

3. Magiczne butelki.

Do tej magicznej zabawy z butelkami potrzebujemy kilku plastikowych buteleczek po jogurcie najlepiej 0,5 l z szerszym otworem. Zadaniem dzieci jest odgadywanie zawartości butelki po dotyku z zawiązanymi chustką oczkami. Dzieci biorą kolejno butelki , wysypują zawartość każdej na dłoń i odgadują jakie ukryły się tam produkty lub drobne rzeczy, które dzieci wcześniej obejrzały i dokładnie poznały.

Co może znaleźć się w butelce: małe szyszki, kasztany, piórka, małe muszelki, druciki, wełna, kamyki, drobne klocki, kryształki dekoracyjne, klamerki, spinki itd.

4. Zabawa w rozróżnianie i grupowanie przedmiotów o takiej samej fakturze.

Nauczyciel rozkłada przed dzieckiem znane mu przedmioty o różnej fakturze oraz dwa jednakowe kosze. Naprowadza dziecko mówiąc „Do tego kosza włóż same pluszowe przedmioty, a do tego kosza włóż przedmioty plastikowe” . W pierwszej podjętej próbie nauczyciel pokazuje dziecku, w jaki sposób ma ono wykonać zadanie, wspólnie omawiają różne faktury przedmiotów. Następnie dziecko samodzielnie grupuje przedmioty.

Stopniowo zwiększamy podczas kolejnych zabaw liczbę przedmiotów do segregacji.

Modyfikacje: łączenie w pary przedmiotów o przeciwstawnych cechach powierzchni (np. gładka – szorstka, miękka – twarda), łączenie w pary woreczków z materiałem o różnej strukturze (z kasztanami, fasolą, grochem, szklanymi kulkami).

5. Masażyki.

Masaż z wykorzystaniem materiałów o różnej fakturze (piłeczki-jeżyki, gąbki o różnym stopniu szorstkości, piórka, kawałki materiału futerkowego itp.). Wyjaśniamy dziecku, że będziemy się bawić w masowanie – zgadywanie, pokazujemy kilka przedmiotów, które wykorzystamy do masowania, zachęcamy dziecko do poznawania ich faktury, nazwania jej. Następnie umawiamy się, jaką część ciała będziemy masować (plecy, dłonie, twarz itd.) - dziecko musi czuć się bezpiecznie. Zachęcamy dziecko do zajęcia wygodnej pozycji, zamknięcia oczu (nie naciskamy, gdy dziecko obawia się zamknąć oczy) i wykonujemy masaż, najpierw własnymi dłońmi (stopniowo zwiększając siłę nacisku), a potem wykorzystując zaprezentowane wcześniej przedmioty. Po ok. minucie prosimy dziecko o odgadnięcie, który z przedmiotów wykorzystujemy. Zabawę przeprowadzamy wśród starszych dzieci łącząc je w pary.

 Opracowała: Anna Majchrzak

 

2. Zabawy sensoryczne rozwijające zmysł wzroku.

1.„Kolorowe tabliczki” - należy przygotować próbnik kolorów (dostępny w sklepie z farbami). Dziecko układa pocięte kartoniki, dobiera podobne odcienie, stopniuje je od najciemniejszego do najjaśniejszego i na odwrót.

2.„Skrzynka skarbów” - stare guziki, kawałki wstążek, elementy świątecznych dekoracji, koraliki i inne drobiazgi. Zamiast takie rzeczy wyrzucać, można je chować w jednym pudełku i co jakiś czas proponować dziecku zabawę nim: sortowanie przedmiotów po kolorze, stopniowanie kolorów, szukanie przedmiotów w otoczeniu w danym kolorze. Jeśli mamy skrzynkę z przegródkami, na dno każdej przegródki możemy wkleić kartonik o odpowiedniej barwie. Zabawa pozwala dziecku dostrzec, że czasem trudno jest orzec czy coś jest jeszcze żółte, czy już zielone i dostrzec mnogość barw, jakie nas otaczają oraz próbować je nazywać.

3.„Barwne bąbelki” - do dobrej jakości woreczka strunowego wlewamy bezbarwny olej (może być to oliwka dla dzieci, olej jadalny, warto też wypróbować płynną parafinę) i kilka kropelek zabarwionej barwnikiem spożywczym wody. Po szczelnym zamknięciu woreczka dziecko może bawić się w rozpłaszczanie bąbli, dzielenie ich na mniejsze lub łączenie w większe. Na woreczku można też narysować labirynt, a zadaniem dziecka będzie przepchnięcie bąbelka przez całą trasę. Jeśli wkroplimy wodę w kilku kolorach, można łączyć bąble ze sobą i obserwować mieszanie się kolorów.

4.„Kolorowe witraże” -  malowanie na ofoliowanym oknie i gra świateł niezwykle pobudza dziecięcą wyobraźnię i pozwala dziecku na wyrażenie swoich uczuć, emocji czy przeżyć. Pobudzają zmysł wzroku.

5.„Ruchome przedmioty” - odbijanie ręką, kijem lub paletką przedmiotu zawieszonego na sznurku.

    Opracowała: Karolina Miętkowska

 

3. Sensoryczne zabawy słuchowe

W wieku przedszkolnym rozwój narządów zmysłów niezbędnych do słyszenia jest zakończony. Dzieci mają dużą wrażliwość słuchową, także na dźwięki mowy i muzykę – rozróżniają wysokość, siłę i barwę dźwięków, wyczuwają rytm, melodię.

Konieczne jest jednak wykonywanie ćwiczeń, które ułatwią dziecku różnicowanie pojedynczych dźwięków, wyłapywanie ich spośród innych, także wtedy, gdy w otoczeniu wiele rzeczy rozprasza. Wykonywanie tych ćwiczeń przygotuje przedszkolaka do tego, aby potrafił rozróżniać głoski, sylaby, a w dalszej perspektywie sprawnie czytał i pisał.

1.Puszki szmerowe

To pomoc charakterystyczna dla przedszkoli Montessori, ale bardzo łatwa do wykonania w domu. Potrzebne są jednakowe, nieprzezroczyste pojemniki (wystarczy 10 sztuk). Mogą to być białe buteleczki po pitnych jogurtach, nieprzezroczyste pudełka po filmach, puszki po herbacie.

Z pojemników tworzymy pary i do każdej pary nasypujemy kolejno: piasek lub kaszę mannę, siemię lniane, groch, fasolę drobną lub dużą, np.

Ważne, aby każde kolejne wypełnienie miało inną gramaturę, bo będzie wydawać inny dźwięk. Pary pojemników oznaczamy na dnie za pomocą odpowiedniej liczby kropek lub jakichś znaczków. Zabawa polega na tym, żeby dziecko potrząsając puszką wsłuchało się w wydawany dźwięk, a następnie metodą prób i błędów odszukało wśród pozostałych puszek parę.

2.Co wydaje taki dźwięk?

Korzystając z dyktafonu w telefonie komórkowym możemy nagrać wiele różnych, codziennych dźwięków. Kiedy odtworzymy dziecku nagranie, może ono próbować nazwać je wszystkie, ale też zwrócić uwagę na takie zwykle pomijane, jak oddech osoby nagrywającej, kapanie wody, brzęczenie lodówki. Możliwość wielokrotnego odtworzenia nagrania pozwala usłyszeć wszystko lepiej i wyraźniej, ale też zastanowić się, jakie dźwięki ostrzegają przed niebezpieczeństwem.

3.Czułe ucho, czyli zabawa w „słyszę coś!”

Żeby zachęcić dziecko do tej zabawy, wystarczy zakrzyknąć: „O, ho! Co to jest, co to było? Słyszałaś/słyszysz?” Można się bawić tak wszędzie – na placu zabaw, w domu, w sklepie. Śpiewające ptaki, śmiech dzieci, szczekanie psa, piejący kogut, odgłosy zamykanych drzwi, komunikat z windy, klaksony, karetka pogotowia na sygnale, dzwonek telefonu, dźwięk miksera, szum wody…

4.Dzień słuchania

Zbieramy kilka przedmiotów codziennego użytku wydających charakterystyczne dźwięki. Mogą to być przedmioty powiązane tematycznie, np. przybory szkolne.

Razem słuchamy każdego z dźwięków wydawanych przez te przedmioty (np. odgłos długopisu włączanego przez naciśnięcie skuwki, używania nożyczek, zgniatanego papieru, zapinanego piórnika, wertowanej książki) i powtarzamy parokrotnie ich nazwy. Prosimy, by dzieci zamknęły oczy. Wytwarzamy dźwięki za pomocą danego przedmiotu. Prosimy dzieci, by zidentyfikowały przedmiot, podając jego nazwę.

5.Wystukiwane rytmu.

Do tej zabawy wystarczy kartka, flamaster i nasze ręce. Najpierw zastanawiamy się, jakie dźwięki mogą wydawać nasze ręce, np.: klaśnięcie, stuknięcie palcem o stół, uderzenie dłonią o stół. Umawiamy się, że każdy z tych dźwięków ma odpowiednik graficzny (mała, średnia, duża kropka lub kółko, trójkąt, kwadrat) i rysujemy na kartce pewien ich ciąg (najpierw złożony z 3 elementów, potem stopniowo wydłużając), a dziecko odtwarza go.

Oczywiście role trzeba odwracać, a popełnianie przez dorosłego błędów wymaga od dziecka uważnego kontrolowania. Gdy dziecko opanuje zasady zabawy, wówczas można dodawać kolejne elementy (tupanie, pstrykanie palcami) – także pauzę, czyli zastąpienie dźwięku ciszą.

6.Gra na dzwonkach (zabawa bardzo trudna ale warto spróbować w starszej grupie)

Dzwonki, mylnie nazywane cymbałkami, powinny być dobrej jakości, ponieważ te sprzedawane jako zabawki dla dzieci mają dźwięki o zupełnie losowo dobranej wysokości. Dzwonki chromatyczne mają 27 tonów i 2 oktawy. To pozwala na zagranie wielu melodii.

Warto jednak zacząć od zabawy: jaki to dźwięk? Dorosły uderza pałeczką w jedną płytkę (dziecko odwrócone tyłem), a maluch odszukuje ten dźwięk. Na początku zabawy używamy tylko jednego szeregu płytek. Płytki mogą mieć przypisane kolory, wówczas ułożenie karteczek w tych kolorach pozwala łatwo odtworzyć melodię.

7.Narysuj dźwięk

Korzystając z instrumentów znajdujących się w domu (mogą to być „rzeszkadzaj ki” robione wspólnie z dzieckiem: proste grzechotki, kij deszczowy, kołatki, terkotki) lub nagrań instrumentów proponujemy dziecku zabawę w rysowanie dźwięków.

Dźwięki można wyrażać za pomocą samej kreski (linie grube, cienkie, proste, urywane, zawijasy), ale też kolorów. Można rysować jedną linię melodyczną lub cały utwór – to wyborna okazja do posłuchania arcydzieł muzyki klasycznej.

8.Jak głuchy telefon

Do naszej muzycznej zabawy wykorzystaliśmy rolki po ręcznikach papierowych, dużą tubę papierową, która służyła jako nośnik dźwięków i szeptów. Podczas zabawy jedno z dzieci mówi przez tubę wyraz a drugie słucha i go powtarza. Dzieci mogą również za pomocą tuby rozmawiać ze sobą jak przez telefon.

9.Grające szklanki z wodą

Szklanki różnej wielkości napełniamy wodą do różnych poziomów. Dziecko otrzymuje pałeczki do gry na cymbałkach i próbuje wygrywać „melodie” na szklankach. 

Opracowała:  Katarzyna Kazubska